Istnieją dwa typy topologii siatki:

• pełna siatka (ang. full mesh) – każdy węzeł sieci ma fizyczne połączenie z każdym innym węzłem w danej sieci,
• częściowa siatka (ang. partial mesh) – węzły mają różną liczbę połączeń sieciowych do innych węzłów.

Topologia ta jest używana wtedy, gdy niezbędne jest zapewnienie wysokiej przepustowości, wysokiego bezpieczeństwa oraz wyeliminowanie kolizji sieciowych. Im bardziej te cechy są pożądane, tym sieć posiada więcej połączeń pomiędzy węzłami.

Internet oparty jest na topologii siatki częściowej – możliwe jest dotarcie bardzo dużą liczbą różnych ścieżek z jednego węzła do drugiego. W praktyce stworzenie dużej sieci opartej na pełnej siatce jest niewykonalne, gdyż liczba połączeń rośnie kwadratowo wraz z dołączaniem kolejnych węzłów sieci.

Zalety

1. wysoka niezawodność
2. brak kolizji w przypadku siatki pełnej; ograniczona liczba kolizji w przypadku siatki częściowej
3. uszkodzony komputer nie wpływa na pracę sieci w przypadku siatki pełnej; ograniczony wpływ w przypadku siatki częściowej
4. przesył danych wieloma ścieżkami – Shortest Path Bridging (SPB; IEEE 802.1aq)

Wady

1. wysoki koszt
2. skomplikowana budowa

Bibliografia:https://pl.wikipedia.org/wiki/Topologia_siatki